Samenvatting
Op mijn 40e kreeg ik last van gewrichtspijnen in heupen en knieën. Op mijn 47e zijn voor het eerst röntgenfoto's gemaakt, en twee jaar daarna nog eens. Hierna luidde het oordeel "Steile heupen, maar geen zichtbare extra slijtage". Opereren was een mogelijkheid, maar met een lichte dosis diclofenac was het echter goed te doen. Dus ben ik daarmee 2 jaar doorgegaan. Op mijn 51e hielp ook een maximale dosis niet meer. Uit een MRI gemaakt bij Mediferia bleek dat ik twee totaal versleten heupen had, en kreeg ik het advies om zo lang mogelijk door te gaan en maar met een stok lopen. De huisarts raadde vervolgens aan te proberen tot mijn 60e (toen nog 8 jaar) zo door te gaan, want je kunt geen tweede keer een nieuwe heup krijgen. Na een maand besloot ik dat ik niet langer meer wilde wachten.
De orthopeed (Diakonessenhuis Utrecht) had geen tijd om over de verschillende heuptypen te praten. Wel zei hij dat hij geen resurfacing deed, omdat daar te weinig ervaring mee was. Na bezoek bij een aantal andere orthopeden kwam ik erachter dat resurfacing voor mij geen optie was, maar dat ik met een keramiek op kunststof kunstheup wel een kop kon krijgen van 36 mm, wat mij veel bewegingsvrijheid zou geven. Via de website van de ANCA kliniek in België heb ik mijn röntgenfoto opgestuurd. Binnen een paar dagen mailt orthopeed De Smet terug, een orthopeed met veel ervaring met allerlei heupen. Hij stelt voor keramiek op keramiek te gebruiken, dat in principe mijn hele leven mee kan gaan en waarmee een kop van 40 mm mogelijk is, en dan bilateraal (beide zijden tegelijk) te opereren. Gezien zijn ervaring gaan we hierop in en word ik uiteindelijk een krap half jaar na de diagnose geopereerd in Gent. Na 6,5 week revalideren ga ik weer aan het werk, en kan weer bijna alles. De verwachting is dat er over een half jaar nauwelijks nog verschil is met voor de klachten begonnen.
Wat me nog het meeste stoort, is dat iemand die niet handig is om via internet informatie op te zoeken, en in staat is om wetenschappelijke artikelen te doorgronden, afhankelijk is van zijn orthopeed en geen weloverwogen keuze kan maken. In mijn geval had dat een kunststof heup betekend, geplaatst door een all-round orthopeed (dus niet gespecialiseerd). Ik had dan twee keer geopereerd moeten worden, omdat de chirurg niet snel genoeg kan werken om er twee tegelijk te zetten. Dit had een goede revalidatie sterk gehinderd, en mij daarbij minstens 5 weken extra revalidatie (in ziekenhuis en thuis) gekost (2x 6 weken ipv 1x 7 weken). Ik moet dan hopen dat ze precies goed geplaatst zijn, anders verslijten ze binnen de 20 jaar die ze mee kunnen gaan en kunnen de stukjes kunststof nog voor aantasting van mijn botweefsel zorgen, wat het plaatsen van de volgende heup bemoeilijkt. De keramische heup die ik nu heb is gemaakt van een nieuw materiaal dat meer dan 2x zo sterk is dan het materiaal dat hiervoor bij keramische heupen gebruikt werd. In principe kan het de rest van mijn leven mee, en mocht het toch breken dan breekt het niet in hele kleine scherfjes die veel problemen kunnen geven, zoals de vorige.
Kortom: ik prijs mij gelukkig dat ik dokter Koen de Smet heb gevonden, en ik ben hem zeer dankbaar. Ook voor het gevoel van vertrouwen dat hij me gaf, zodat ik de operatie vol vertrouwen tegemoet zag. En verder bij elke stap die ik zet!