Orthopedium
We hadden nog een afspraak 13 december met een dokter in Delft. Misschien een beetje overbodig, maar de huisarts had aangeraden om toch maar te gaan, gewoon voor meer informatie.
Ook deze arts kon rustig en duidelijk uitleggen wat hij waarom zou willen doen bij mij. Het zou dan een keramiek op kunststof heup worden. Als ik keramiek op keramiek zou willen kon dat misschien wel maar moest hij dat wel eerst even overleggen met zijn collega's. Hij liet ook zien dat ik ondiepe kommen had en dat er hoe groter de kop is hoe meer er in het bekken gebeuren moet om dit te laten passen. Een grote kom en een andere stand waren lastig omdat er dan gesmokkeld zou moeten worden: de kom zou enigzins met de rand buiten het bekken komen te liggen. Ik zou kop 36 mm krijgen, en de nieuwe heup zou precies zo geplaatst worden als de oude zat. En het kon niet tegelijk, maar misschien wel snel achter elkaar, zeg maar na 6 weken. Hij moest lachen toen ik dat vroeg, omdat hij de vraag al verwacht had. Het zou veel te zwaar zijn voor mij, want per heup kon je wel 200-400 ml bloed verliezen. In mijn hoofd dacht ik nog aan de bloedbank, waar ik na een donatie van 450 ml over het algemeen direct weer vertrok voor mijn andere bezigheden en zelden tot nooit slap was. Later bedacht ik me wel dat het bekken een van de grootste beenmergbevattende botten is, waar dus ook de aanmaak van bloed voor een groot deel plaatsvindt. En daar zouden ze ook flink in gaan hakken, dus dat effect moet je wel meerekenen.
Op een gegeven moment zei hij: "En denk eraan: Charlie Chaplin is je vriend!". Toen ik hem wat wazig aankeek (in deze contekst kon ik even niet bedenken wie Chaplin ook weer was) legde hij uit dat je na een operatie een soort Chaplin-loopje moest aannemen, waarbij je hakken bij elkaar zijn en je tenen naar buiten. Hij deed het zelfs nog even voor...
Ook beschreef hij precies hoe de operatie in zijn werk zou gaan, inclusief waar ze zouden snijden, waar de drain kwam, dat ze het bloed weer terugwinnen en ik een pompje zou krijgen zodat ik eventueel zelf een hogere dosis verdoving kon geven. Leek mij vreselijk, ik wil helemaal niet bij zijn bij zo'n operatie! Aan het eind van het gesprek wilde hij al foto's maken om mij op te meten voor de operatie, maar aangezien hij weinig kon toevoegen aan wat er in het Amstelland kon, leek me dat niet nuttig.