Blog

23 januari 2013 (bijna 2 jaar!)

Al lang tijd voor een update. Ik beweeg iets minder (werk veel te hard), ik kom er niet altijd toe een eind te fietsen in het weekend, maar ik merk wel dat na het fietsen het volksdansen op woensdag een stuk beter gaat. Als ik lang heb gezeten, en 's morgens na het slapen, ben ik toch behoorlijk stijf de eerste stappen. Dit najaar begonnen mijn heupen trouwens een geluid te maken...vooral 's morgens bij het aantrekken van sokken bijvoorbeeld, of als ik iets onder uit de koelkast moest halen, en ik dus de gewrichten tot het uiterste buig. Bij het weer strekken piepen/kraken ze af en toe zoals een kraan kan piepen/kraken, en soms voel ik het zelfs! Als ik mijn knieën een beetje naar buiten buig heb ik er gelukkig geen last van. Met De Smet afgesproken dat ik voor controle hier foto's in Nederland kan maken en die opstuur, dan hoef ik niet voor controle naar België. Bij die foto's meteen de vraag meegestuurd over dat piepen, maar gelukkig hoef ik me geen zorgen te maken. Bericht terug luidde: "Dit ziet er allemaal super uit! Als het bij het bukken eens kraakt of piept is dat je tot de limieten van de prothese gaat. In principe kan dit geen kwaad, doch als je dit kan vermijden is dit inderdaad ook het best." Volgende controle hoeft pas over 5 jaar. Wat ik jullie niet wil onthouden is tips voor revalidatie met behulp van volksdansen. Wie denkt aan klompendansen en de horlepiep, heeft een verkeerd idee (de horlepiep ken ik trouwens niet eens). Tijdens een bal verleden jaar waar ze alle dansen van vroeger weer deden merkte ik dat er een paar bij zaten die ik nog goed kende maar nu heel 'gemeen' waren. Zoals de [Vleegerd], wel typisch Nederlands trouwens, heel simpel maar met waanzinnig veel grote en snelle Schotse (bijtrek)passen. Of de Bulgaarse [Na Purt], waar je ergens midden in het rustige gedeelte 3 tellen op 1 been moet staan en met het andere zwaaien (zie 0:40). Snelle en ingewikkelde dansen zijn helemaal geen probleem, die doe ik zo mee, maar die langzame sierlijke, waar je veel evenwicht voor nodig hebt, zijn de moeilijkste. En de dans die we gelukkig gisteren als laatste op de avond deden maakt helemaal dat ik de rest van de avond op apegapen lig: de Griekse [Syrtos Kitrinou]. Heel langzaam en bedaard, niet zo moeilijk, maar op 1 been staan en dan met de andere voorlangs zwaaien is best wel lastig (zie 2:10). Eén keer lukt wel, twee keer ook, maar meer dan 6x en dan lukt het me niet meer...Blijven proberen dus, het gaat steeds (langzamer) beter. Ik denk niet dat ik dit jaar hoef na te denken of ik nog ga schaatsen...

25 januari 2013 (bijna 1 jaar)

Ja jullie zien het goed: ik sta hier op de schaatsen! Ik vind het nog wel zo eng dat ik mijn mouwen stevig vasthou ;-) Vroeger heb ik veel geschaatst op de plassen rond Hilversum (veel tochten enzo), dus ik zat al een tijdje te denken om het te gaan proberen. Toen ik het erover had met anderen, en hoe ik nog wel bang was om te vallen, zei iemand dat er speciale kussentjes bestaan voor broze dametjes om op hun heupen te doen tegen het breken als ze zouden vallen. Dus toen ik verleden week met prachtweer op mijn fietstocht langs Nieuwegein kwam ben ik meteen naar de thuiszorgwinkel gegaan in het ziekenhuis. Bleek dat het hele kleine kussentjes zijn, die samen 80 euro kosten. Dat vond ik wel erg ruig voor die kleine dingen, en ik besloot dat ik eigenlijk wel genoeg vet en spieren heb om die kussentjes overbodig te maken. 'Wat bent u buiten adem, heeft u gefietst zeker? Komt u van ver?' vroeg het meisje achter de toonbank, en ik: 'Nee, hier vlakbij, maar ik kom via een omweg langs Culemborg en Beesd, dus heb ik wel 60 km omgefietst.' Zij weer: 'Oh? Maar waarom?' ;-) Dus gisteren de stoute schoenen (schaatsen) aangetrokken en op het kanaal langs de wijk een aantal baantjes getrokken. Toen ik net begon was het meer krabbelen, maar na een kwartier begon het ergens op te lijken. Sjonge wat was ik stijf. Gelukkig was er verder nog niemand op het ijs, en het zonnetje scheen heerlijk. En eigenlijk wilde ik er wel een foto van dus naar huis gebeld. Helaas gaat bellen en schaatsen niet samen dus viel ik hard op mijn billen en hoofd achterover, ik kan nu nog de bulten voelen. Dat was tijdens het bellen; mijn mobieltje schoot uit mijn hand uit het zicht. Ik was al bang dat mijn partner erg ongerust zou worden, maar toen hij me terugbelde en ik zodoende de mobiel weer terugvond zei hij alleen maar: 'Waarom hing je nou zo snel op?'. Maar ik ben opgestaan en heb nog een tijdje doorgeschaatst - niet te hard en af en toe stoppen - tot ik na een uurtje moe begon te worden. Evenwicht houden is nog best lastig, dit was een heel goede oefening! Maar nu heb ik spierpijn...Misschien vanmiddag nog eventjes, het is de laatste dag dat het nog kan voor het gaat dooien.

22 november 2012

Een kleine update. Dat volksdansen bevalt prima, ik merk dat ik per week meer kan. Sinds gisteren kan ik nu staand onder de douche mijn voeten wassen zonder me ergens aan vast te hoeven houden. Waar een mens al niet blij van wordt. Dat van die verzekering ga ik echt nog eens doen - maar nu een beetje druk op het werk.

27 september 2012

Yes! Na 16 jaar heb ik weer een keer gevolksdanst, en dat beviel prima! Na de vakantie heb ik het helemaal niet meer rustiger aan gedaan, ben weer flink gaan traplopen en fietsen, en zwemmen ook een paar keer. Helaas komt het wandelen er niet zo van, en op mijn werk zit ik veel te lang stil en krijg ik last van stijve en pijnlijke spieren. Dus compenseer ik met af en toe de trap nemen en in het weekend fietsen. En in het midden van de week bij mij om de hoek kan ik nu volksdansen! Dat heb ik lang gedaan, maar bij mijn tweede zwangerschap kreeg ik zoveel last van mijn heupen (ik dacht aan bekkeninstabiliteit, maar ik vermoed dat het toen al begonnen is) dat ik ermee gestopt ben en nooit meer begonnen. Maar nu dus weer wel! Heel goed om evenwicht te oefenen, en bewegingen naar opzij die je zo normaal niet maakt. En aan fitness heb ik echt een bloedhekel. Na een uur voelde ik die spieren wel (aan de zijkant van mijn bovenbenen, die dus ook geraakt zijn door de operatie), maar op een prettige manier. Dit ga ik dus vaker doen!

19 augustus 2012 (ruim een half jaar)

De afgelopen maanden heb ik het wat rustiger aan gedaan, omdat ik het idee had dat ik er af en toe last van kreeg. De vuurdoop kwam toen we op vakantie gingen naar Luxemburg en we daar in de heuvels (hoger dan 450 m wordt het hier niet) gingen wandelen. De dag van de aankomst had ik erg last van mijn (rechter)knie, maar de dagen daarna helemaal niet meer. Heerlijk gewandeld, uren achtereen. Geen enorme afstanden (10 km max) want dat we er aankwamen was het al boven de 25 graden, en erg vochtig, dus dat hield niemand vol. Ook een paar dagen in Luxembrg stad en een paar andere dorpjes rondgeslenterd, met geen centje pijn. Alleen spierpijn in de kuiten gehad (van het klimmen en afdalen) verder niks! Aan het eind van de dag ben ik wel wat langzamer, en ik loop sowieso nog niet zo vreselijk hard, maar het valt me alles mee. Volgend jaar Zwitserland! Nu is het even te warm om te wandelen helaas. De tocht naar Sif was erg leuk; mooie fietstocht gemaakt, en Sif woont ook erg mooi. Alle jonge hondjes mogen bewonderen net voor ze naar de nieuwe baasjes gingen, en aardbeien uit eigen tuin gegeten.

5 juni 2012 (ruim 4 maanden)

Eindelijk weer eens gezwommen, 1 km in 48 min. Eergister het laatste korstje eraf gehaald (foei) en het blijft weg, alleen zijn de littekens nu nog roder (paarser bij het zwemmen). Maar die zie ik zelf toch niet. Laatst zei iemand 'Dus jij huppelt weer vrolijk rond?', waarna ik me besefte dat ik dat nog niet had geprobeerd. Dus geprobeerd, en ik weet nu dat ik dat niet kan als ik net een paar uur heb gezeten. Wel als ik eerst wat heb bewogen, al is dat dan nog wel zwaar. Ik denk erover op fitness te gaan en dan op de lopende band het rennen onder de knie te krijgen, en heel misschien van het najaar op een loopclubje te gaan. Terwijl ik eigenlijk een bloedhekel aan joggen heb... De laatste tijd veel in de tuin gewerkt, veel bukken, dat voel ik na een tijdje ook goed. Maar het zevenblad is bijna weg. Overmorgen fiets ik naar een lotgenoot in Breukelen (Sif), toch zo'n anderhalf uur fietsen. Hopelijk kan ik tussen de buien door fietsen, maar het wordt wel de warmste dag van de week (20* C). (Als iemand weet waar de graad zit op een iPad hou ik me aanbevolen.)

14 mei 2012 (3,5 maand)

Links zijn nog steeds niet alle korstjes weg maar ik ga toch binnenkort weer eens zwemmen. Ik heb zo de neiging om ze eraf te krabben, maar omdat ik daar een beetje gevoelloos ben ga ik al snel te ver en het is al wel eens flink gaan bloeden. Afblijven dus! Fietsen en traplopen gaan ook steeds soepeler: ik probeer de trap nu op te lopen met een verende tred, niet rennen maar wel bijna, en ik fiets regelmatig 40 km of meer. Laatst mijn vriend eruit gefietst toen we ergens bijna te laat waren: 9 km in een half uur, met op het grootste deel 23 km/uur op mijn transportfiets, en dat vlak na het warme eten. Zitten kan ik ook steeds makkelijker lange tijd, maar ik merk dan wel dat ik het beter niet kan doen, want daarna ben ik reuze stijf. Soms zeggen mensen die me een tijd niet gezien hebben en van de operatie weten nog "beterschap met je heupen!" en hoe goedbedoeld ook, ik ben dan vreselijk beledigd. Het gaat toch hardstikke goed? Alleen als je erop let (en ik even niet) zie je nog een kleine waggel in mijn lopen, maar dat wordt steeds minder en ik merk er niks meer van. Toen ik eens laat werkte en iedereen al naar huis was, heb ik op mijn werk de lange gang een paar keer op en neer gehold, gewoon om te kijken of ik het weer kan (staat zo raar als je dat op straat doet), en dat ging prima! Ik kan weer naar de bus hollen als ik die dreig te missen. Wel moet ik voorzichtig zijn geen gekke bewegingen te maken, mijn heupen zijn na zoiets wel weer iets gevoeliger. Wordt vast ook wel beter. Vandaag met een (huur)fiets in en uit de trein gestapt, ook geen enkel probleem. Ik ben bang dat ik de komende tijd niet veel nieuws meer te melden heb (even afkloppen, er kan altijd iets misgaan) dus zal ik deze blog laten rusten. Oh ja, ik heb geld van de verzekering gehad, ongeveer 2600 euro te kort schat ik zo voor alle onkosten, maar dat kunnen we hebben. Een ander koopt een auto! Ik zal een pagina aanmaken met alle kosten die gemaakt zijn, plus wat en hoe we dat van de verzekering terug hebben gekregen. Een aantal mensen hebben me daarom gevraagd. Mocht je nog meer willen weten, email dan gerust (zie startpagina).

25 april 2012 (12 weken)

Mijn conditie is de afgelopen week weer helemaal op peil gekomen. Met zwemmen wacht ik wel tot alles helemaal dicht is en de korstjes ook weg zijn. Links duurt wel lang, het is wel dicht maar er zitten nog veel korstjes. Hier zaten veel meer haakjes dan rechts, dus misschien zaten er ook wel meer draadjes in. Af en toe krijg ik links en rechts nog wel eens een stekend pijntje, alsof het nog niet dicht is, maar het ziet er verder goed en rustig uit. Gisteren flink getuinierd, en ik werk alweer 100%. Ik kan niet langer dan ongeveer 2 uur blijven zitten, dan krijg ik pijn in mijn heupbotten waar ik op zit (dat is bij mannen anders, trouwens), dus loop ik dan bijvoorbeeld 3 verdiepingen naar beneden (naar de kantine) en dan weer naar boven via de trap zonder de leuning te gebruiken, goed voor de conditie. Ik heb meer last dat ik buiten adem raak dan dat ik mijn spieren voel!

18 april 2012 (11 weken)

Nee, het heeft niet zolang geduurd omdat er iets mis was, ik was gewoon druk. Maandag had de Smet het zo druk dat dr Janssen me hielp. Volgens mij had hij mij zien somberen in de wachtkamer en medelijden gekregen...maar ik vond het geen probleem zolang te wachten, ik moet er toch een hele dag voor uittrekken als ik naar Gent moet. Hij vertelde dat het de onderhuidse suturen waren (de hechtingen van de spieren) waarop mijn lichaam een reactie vertoonde, dat komt soms voor. Uitgebreider verslag bij ANCA... Poeh, dat is een opluchting! Alles in orde, geen zorgen, je mag alles en kom over een jaar ofzo maar terug. In mijn tas alle spullen om eventueel daar te blijven, gelukkig zo weer mee naar huis! Ik besluit volgend jaar in het begin van de zomer weer te gaan, dan kan ik ook eens met mooier weer Gent bekijken! Nu ben ik halverwege in Mechelen uitgestapt (omleiding via Brussel) en heb daar drie kwartier rondgelopen (ongeveer mijn max). Helaas waren alle winkels dicht op maandag...de Belgische bonbons om het mee te vieren thuis heb ik op station Utrecht gekocht.

15 april 2012 (10 weken 4 dagen)

Morgen en afspraak in Gent voor controle. De littekens zijn nu bijna helemaal genezen en voelen eigenlijk beter dan ervoor. Toch ben ik vreselijk geschrokken en hoop morgen geen slecht nieuws te krijgen. Het zal wel even duren voor ik het vertrouwen weer terug heb. Ik heb me de afgelopen weken heel rustig gehouden, geen oefeningen meer en verleden week ook niet gewerkt. Tweede paasdag mailde De Smet hoe het er nu mee was, en raadde me aan voor controle langs te komen. Dat wil ik zelf ook wel heel graag! Na een paar dagen met verband begon mijn been rechts heel branderig aan te voelen en een beetje dik, en ik gloeide zelf ook. Ik maakte me vreselijk ongerust, maar bleek een allergische reactie te hebben op de tape om het verband mee vast te plakken. Dat kan ook nog. Wat ik wel merkte is dat mijn rechter grote teen bij aanraking pijn deed - een beginnende ingegroeide teennagel! Dat had ik nog niet eerder gemerkt...Volgens informatie op internet is dit een veel voorkomende infectiebron bij prothesen. Omdat ik al zeker een jaar niet goed bij mijn voeten kan en de nagels maar een beetje op gevoel knip, heb ik meteen besloten een afspraak te maken met de pedicure. Gisteren geweest en een standje gekregen dat ik mijn nagels veel te kort knip! Ze heeft ze aan beide kanten losgemaakt (de nagels) en met jodium behandeld, maar vanmorgen was mijn rechterteen toch weer dik...ik heb echter wel hoop dat het geholpen heeft en dat dit nu ook beter gaat...sjonge.

31 maart 2012 (8 weken 3 dagen)

Het is nu zaterdag. Maandag had ik die kilometer gezwommen, en vanaf die dag werden de littekens naar de avond toe steeds gevoeliger en dikker. Eigenlijk had ik dat steeds al een beetje en had ik daar bij de controle al over willen beginnen, zie een deel van de notitie die ik voor de controle had gemaakt, over mijn rechterbeen:

---

Na lang staan voelt het alsof er vocht onder de wond zit In gebogen stand kracht geven nog lastig (trap) Voelt soms alsof er een band omheen zit Wond gevoeliger, soms even pijnlijk

---

Maar ja, het leek bij de controle allemaal al verklaard doordat ik rechts eerst was geopereerd en er daarna op gelegen had, dus dat het gevoeliger was, dus heb ik dit niet meer gemeld. De dokter vond de littekens er goed uitzien. Woensdagavond was de druk echter zo groot, en ook een beetje aan de linkerkant, dat ik een email stuurde naar de kliniek in Gent om advies. Dezelfde minuut (!) kreeg ik antwoord van De Smet, dat ik het rustig aan moest doen en weer biofenac moest gaan gebruiken (ontstekingsremmend). En als het na 2 weken niet over was weer op controle komen. Hoewel ik niet het idee had dat het erger werd, bleek vrijdagmorgen (gisteren dus) de rechterkant te zijn gaan lekken en stuurde ik lichtelijk in paniek een email naar de kliniek en naar de Smet. Het lekvocht was roze tot rood. De Smet bleek met verlof, maar antwoordde toch al voor 11 uur dat ik een bloedonderzoek moest laten doen en misschien antibiotica moest gaan gebruiken. Uit het bloedonderzoek bleek dat ik wel een verhoogde bezinking had maar geen verhoogde witte bloedcelwaarde. Toch adviseerde een orthopeed hier in Utrecht een hoge dosis antibiotica, dus dat slik ik nu (6x 2 pillen, tegen normaal 3x 1 pil). 's Avonds heeft Hans foto's gemaakt van beide littekens om ze te kunnen vergelijken met hoe ze er over een paar dagen uitzien. Vanmorgen bleek ook links te zijn gaan lekken (er zat de dagen ervoor al een soort bloeduitstorting onder), maar rechts was droog. Het voelt ook zeker niet erger, ik denk dat de druk er nu een beetje af is. Ik hoop dat de antibiotica gaan werken, het zit nu alleen in de wond en verder heb ik geen last van spieren of gewricht. Ik heb ook geen koorts. Bewegen lijkt - zonder de afgelopen dagen oefeningen te hebben gedaan - nog steeds elke dag beter te gaan, en als dit over is heb ik de hoop weer echt alles te kunnen. De paniek is wel over, maar ik 'keep my fingers crossed' zoals ze zeggen. Ik ben wel heel blij met een dokter die zo snel reageert! En mijn huisarts heeft alles ook zeer snel geregeld, ook heel prettig.

27 maart 2012 (7 weken 6 dagen)

Gisteren een kilometer gezwommen in drie kwartier (schoolslag). Het was bij het zwemmen al een beetje gevoelig, maar 's avonds merkte ik pas goed dat ik toch wat rustiger aan had moeten doen: de littekens aan beide kanten waren gevoelig en iets dik. Als ik ga zitten is het net of ik links en rechts op iets ben ga zitten. Vooral rechts weer natuurlijk. Zelfs na een nacht slapen is het allemaal nog pijnlijk, dus ik doe het vandaag héél rustig aan. Misschien morgen bij de fysio ook een beetje rustig nog, en voortaan gewoon zwemmen voorzover het gaat en geen doel meer stellen...

24 maart 2012 (7 weken 3 dagen)

Prachtig weer vandaag. In de tuin gewerkt, maar een achterstand van een jaar haal je niet in een paar uur in. Op knieën werken is nog wel erg vermoeiend, vooral het opstaan daarna, en ik ben daarna erg stijf. Daarna met zoonlief een eind gefietst, maar dat viel wel zwaar. Ik had vooral last van mijn rug, trouwens, en terug helemaal door een tegenwindje. De rit was 30 km, met een tussenstop in IJsselstijn. Dan wil ik erg graag liggen, en vermoed dat de fietstocht verleden week misschien ook maar 30 km was en dat ik me vergist heb. Maar goed. Het stukje van mijn been naast het litteken (zo' 5 cm aan de onderkant, als ik zit) is vooral rechts ongevoelig. Links ook dus ik maak me geen zorgen, maar soms voelt het alsof er een band om mijn been zit, en ik vermoed dat er dan een beetje vocht ophoopt. Ik hoop maar dat dat allemaal overgaat... Slapen gaat trouwens goed, sinds ik thuis ben slaap ik 's nachts gewoon door - tot 6 uur (wekker 6:30) dat wel, maar ik ben niet meer elk uur wakker. En ik kan al een tijdje op mijn zij liggen. Liefst met een kussen, want mijn knieën vinden elkaar te knokig. Misschien omdat ik al een jaar niet zo heb gelegen... Na een half uurtje zo liggen - heerlijk om mijn rug te ontspannen - ga ik toch weer op mijn buik liggen, want de wond begint dan te zeuren. Dat gevoel duurt daarna nog eventjes, zeker een kwartier. De littekens zelf zijn trouwens altijd gevoelig bij aanraking.

23 maart 2012 (7 weken 2 dagen)

Jaja. Zoals zo vaak met goede voornemens, ben ik pas vandaag (na een week) weer gaan zwemmen, en had maar tijd voor 750 m. In 33 min, dus als ik de 1000 m had volgemaakt was dat op 45 min uitgekomen. Alweer sneller! Maar nu ga ik wel 2x per week. Beloofd. Want ik voel me daarna wel heel goed. Deze week kwam bericht dat ze in Nederland stoppen met metaal op metaal, en zelfs dr. Bom is gestopt met resurfacing. Op naar België zou ik zeggen. Waarom denkt elke orthopeed dat hij heupen kan opereren, ook als all-round orthopeed? Zie 7 maart en je weet het. Dit zorgt voor veel problemen: verkeerde plaatsing leidt tot extra slijtage en dus extra problemen. Een negatief advies voor keramische heupen zit er ook aan te komen. Wat ben ik blij met De Smet. Bij fysio hebben ze een spierkrachtmeting gedaan, zal de resultaten proberen te bemachtigen. Wat eruit kwam was dat de grote dijspier rechts half zo sterk is als links. Zittend kan ik mijn voet rechts met minder kracht naar voren duwen. Veel oefenen dus! Vorig weekend 40 km gefietst en alleen last van m'n zitvlees; dit weekend is het prachtweer dus ga ik zeker weer een tocht maken.

16 maart 2012 (6 weken 2 dagen)

Vanochtend stukje gefietst naar bouwcentrum waarbij ik een brug over moet: gaat goed (wel langzaam). Tussen de middag 45 min fysio op toestellen, best intensief. Daarna naar werk gefietst (5 km) en om 5 uur naar zwembad vlakbij. Tot mijn eigen verbazing zwem ik zo weg, en de eerste 250 m gaan net zo snel als voorheen. Ik dacht niet meer dan 400 m te kunnen zwemmen, maar ik kom aan de volle 1000 m, al gaat het op het einde wel langzamer. Ik zink dus niet met al dat metaal in mijn lijf ;-) en doe er 50 min over. En ik krijg zelfs mijn rechtersok aan! Daar had ik tegenop gezien. Mijn littekens zijn normaal rood, maar nu paars. Ik ben heel trots op mezelf. 's Avonds heb ik eigenlijk nergens last van na deze intensieve dag, alleen af en toe heb ik in het ene en het andere been een spierkramp. Net als in het begin. Dit ga ik vaker doen!

15 maart 2012 (6 weken 1 dag)

Prachtig weer vandaag. Gisteren was ik voor controle naar Gent en alles zag er goed uit. Ik mag weer alles, en ook fietsen (maar niet vallen!). Daarom vandaag zo'n 20 km gefietst en dat beviel prima! Eerst een boodschapje gedaan om het uit te proberen. Wat nog lastig is zijn bruggen/viaducten, want als ik moet klimmen heb ik nog te weinig kracht in mijn rechterbeen. Gelukkig kon mijn fietsmaatje mij dan een beetje duwen, en zoveel hellingen waren er gelukkig niet. Had nog best langer kunnen fietsen. Morgen ga ik zwemmen, benieuwd hoe dat gaat.

7 maart 2012 (5 weken)

Na 5 weken heb ik mijn steunkousen maar eens gedag gezegd. Gister en eergister twee afscheidsrecepties gehad met lang staan, dat voel ik toch wel goed. De stokken gebruik ik alleen nog als ik einden moet lopen buiten, anders heb ik de neiging nog iets te waggelen. Gister afscheid van de opleidingscoordinator van de Geneeskunde-opleiding, waar ik ook iets mocht presenteren. Achteraf aan tafel met een - naar later bleek - orthopeed, die na mijn enthousiaste verhaal vroeg of ik garantie had gekregen dat mijn heup lang meeging. En wat ik dacht dat er zou gebeuren als ik viel, dat wist hij wel: ondanks dat deze extra verhard is zou hij als ik viel net zo snel breken als elke andere keramische heup. Later tegen een collega verkondigde hij dat elke orthopeed die in Nederland is opgeleid een heupoperatie kan uitvoeren, want dat zit standaard in de opleiding. Gelukkig was de man al met pensioen...Hier een [artikel] over heupprothesen (mede) van zijn hand. Hij is trouwens gespecialiseerd in rugproblemen. Ik maak mij zorgen om de rechterheup, die blijft gevoelig, terwijl ik hem zoveel mogelijk probeer te ontzien. Volgende week naar Gent, als ze foto's maken en ik zie hoe het (goed) zit heb ik er wellicht meer vertrouwen in. Maar ja, ik ben op die recepties iets langer blijven staan dan comfortabel was, dus heb ik het vandaag ook maar even heel rustig aan gedaan.

29 februari 2012 (4 weken)

Nou nou, wat een werk om dit een beetje te ordenen. En er komt steeds meer bij. Het is alweer 1 uur 's nachts, oh, dus 1 maart eigenlijk. Het is somber weer buiten en ikzelf wordt daar ook somber van. Af en toe zie ik het even niet meer zitten. Ik heb nog niet zoveel energie als ik zou willen en kom nergens aan toe. Al die klusjes die ik wilde doen liggen er nog steeds. Bovendien wil mijn rechterbeen niet zoveel als dat ik wil. Links geen probleem maar aan de rechterkant heb ik allerlei pijntjes. Niet erg, en ze gaan wel over als ik rust, maar het duurt me allemaal te lang. Ho wacht! Het is nog maar 4 weken geleden, en ik loop al bijna los. Ik loop hele einden met twee stokken en nu ook met een beetje tempo. Kom op! Ik hoop dat de zon zich snel eens laat zien want die heb ik even nodig... In het begin ging het ook elke halve dag weer beter, en nu is er elke twee dagen een meetbare vooruitgang. Ik ben veel te ongeduldig. Maar ik mag volgens de verwachting nog 3 weken revalideren, dus laat ik me rustig houden...

10 februari 2012 (1 week 2 dagen)

Zo, ik ben weer thuis. Terugreis ging makkelijk, en ik kan me thuis goed redden. Verder met het verslag... Dit is een heel lang en uitgebreid verslag geworden, met veel persoonlijke details, maar misschien heel herkenbaar voor mensen die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten. Ik zal zien of ik zakelijk en persoonlijk tekstueel kan scheiden en met kopjes kan indexeren. Dan kan iedereen eruit pikken wat hij interessant vindt.

8 februari 2012 (1 week)

Zo, daar zit ik dan, in het Jan Palfijnziekenhuis in Gent. Opgebouwd met onder andere gelden van de C.O.O.: de commissie voor openbare onderstand. Zo leer je nog eens wat, als C.O.O.-ontwikkelaar... (bij mij is dat al sinds 1987 computer ondersteund onderwijs, kijk op de website [CPIO]). Vandaag precies een week geleden ben ik hier geopereerd. Dat had ik een half jaar geleden ook niet kunnen denken - een operatie, en dan ook nog in het buitenland! Ik begin vandaag aan een persoonlijk verslag van hoe het zover is gekomen. Ik zal daarna proberen alle juiste data terug te zoeken, zodat het tijdspad duidelijk is. Misschien eindig ik wel met een overzichtje van de data. Maar morgen ga ik naar huis!

De laatste datum wordt waarschijnlijk de dag dat ik weer mag/kan fietsen...of misschien weer een plassentocht heb geschaatst, op zijn vroegst volgende winter...of door de [Uinaschlucht] van Italie naar Zwitserland heb gelopen, op zijn vroegst volgend voorjaar.

Morgen naar huis met de trein, er komt geen elfstedentocht werd vandaag besloten dus gaat het nieuws alleen daarover en de treinen rijden de hele week met een beperkte dienstregeling na een chaos afgelopen vrijdag vanwege 10 cm sneeuw. We gaan lekker eerste klas, nu maar hopen dat er niet teveel treinen uitvallen en we op een mooie tijd thuis zijn. De Smet vond het een goed idee, met de trein, beter dan met de auto, omdat je dan vrij bent om af en toe te verstappen. Ik mag nog niet langer dan een uur achter elkaar zitten. Slaappilletje nemen nu. Welterusten! 22:23 uur.